“அச்செடி தான் பூக்களை கண்டுகொள்வதே இல்லையே , பின் ஏன் அவை தினம் தினம் பூக்க நினைக்கின்றன? அந்த செடி தான் ஆகட்டும் , பூக்களுக்கும் ,இலைகளுக்கும் தருவதை போல் , தினமும் ஊட்டம் , கொடுத்தால் தான் என்ன? இன்னும் சொல்ல போனால் இலைகளை விட அதிக ஊட்டம் பூவுக்கே அல்லவா அச்செடி தர வேண்டும். பூக்களுக்காக தானே அச்செடியை வளர்கின்றனர் , இலைகளுக்காக அல்லவே !. அப்படி இருக்க இச்செடியின் செயல் சரியா?”
இப்படியாய் என் மரமண்டையில் உள்ளே இலைகளை (ஹ்ம்ம் முடியை) பிய்த்து கொண்டேன். சரி தான் , நானும் இப்படி தானே ! எடுக்கும் பல முயற்சி வீண் என்று தெரிந்தும் , ஏன் நானும் இந்த பூக்களை போல் , என்னையே ஏமாற்றி கொண்டிருக்கிறேன். நான் எழுதுவது அனைத்தும் என் வீட்டிலேயே தங்கி இருக்கின்றன , என்னுடனேயே . பின் நான் ஏன் எழுத வேண்டும். என் திருப்திக்காக என்று நானே என்னை இனியும் ஏமாற்றி கொள்வதில் அர்த்தமில்லை. பூக்களுக்கு என்னைப்போல் ஆரறிவு இல்லை , அவை அப்படி தான் , நானும் அப்படியே இருப்பதா? இல்லை , எழுத்துகளை மூட்டைக்கட்டி வைத்து விட்டு உருப்படியாய் ஏதாவது செய்யலாம் என்ற முடிவிற்கு வந்து , ஆறுதலோடு உறங்க சென்றேன்.
இப்படியாய் (வெட்டி)பொழுதை கழித்து கொண்டிருந்த ஒரு நன்னாளில் அந்த செவ்வரளி பூக்களை ஒருவர் பறிக்க கண்டேன். வினவியபொழுது அறிந்து கொண்டது , அன்று வெள்ளிக்கிழமை ஆதலால் , அம்மலர் , மஹாலட்சுமிக்கு மிகவும் விசேஷம் எனவும் , மாலை கோர்க்க உள்ளதாவும் அறிந்தேன்.ஆஹா இன்றாவது மலர்கள் வீணாகாமல் , அன்னை பாதம் அடைகின்றதே என்று ஆனந்தம். சட்டென்று அப்பூக்களின் வாசத்தை தாண்டிய ஹாஸ்யமும் வந்தது.
நான்: என்ன சிரிப்பு ?
கூடை பூக்கள்: சிரிப்பு இல்லை , அரளிப்பூ !!
நான் : நக்கலா?
கூடை பூக்கள்: இல்லை பூக்கள்.
நான்: …..
கூடை பூக்கள்: என்னமோ உனக்கு ஆரறிவு இருக்கு , நாங்க ஏமாந்துட்டு இருக்கோம்னு சொன்னியே , இப்போ என்ன சொல்ல போற? விடாமல் தினம் தினம் பூத்ததினால் தான் எங்களில் சிலருக்காவது அன்னையை அடையும் பாக்கியம். உன்னனைப்போல் கைவிட்டு இருந்தோம் என்றால் இச்செடியே இல்லாமல் போயிருந்திருக்கும்.
உனக்கான நாளும் வரும். போ , போயி பொழப்ப பாரு !!!!.
பூ பூக்கும் ஓசையை யாரோ கேட்க ஆசைப்பட்டார்களாமே ? இதோ நான் பூ பேசும் ஓசையே கேட்டுவிட்டேன் என்று கத்தி கொண்டே ஒடுகிறேன். ஓடி சென்று அறை கதவில் இடித்து
விழித்தேன் !
ச்சே கனவா?
விடிந்ததும் , என் உள்ளதிலும் ஒளி வந்தது. கனவோ நினைவோ , செய்தி சரி தானே ! புத்தனுக்கு போதி மரத்தில் கிடைத்த ஞானம் , எனக்கு அரளியில் கிடைத்தோ ? அது சரி, போதி மரத்தால், புத்தனுக்கு ஞானம் கிடைக்கவில்லை , புத்தனுக்கு ஞானம் வந்ததால் தானே அது போதி மரம் !!!.
கற்றுக்கொள்ள நான் தயாராய் இருப்பின் , அரளியும் ஆசானே !!!
அன்புடன்
செவ்வரளியின் சிநேகிதி…
